رابطه میان نمازگزار و تعمیر مسجد

در آیه هجدهم سوره توبه آمده است:

إِنَّما یَعْمُرُ مَساجِدَ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ اْلآخِرِ وَ أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَی الزَّکاةَ وَ لَمْ یَخْشَ إِلاَّ اللّهَ.

تنها کسانی حق تعمیر و آباد کردن مساجد را دارند، که به خدا و روز قیامت ایمان داشته و اهل اقامه نماز باشند و زکات را بپردازند و جز از خدا نترسند.

«در حقیقت، خداوند در این آیه شریفه، پنج شرط را برای آبادکنندگان مساجد و کانون های پرستش و عبادت برمی شمارد. شرط های اول و دوم، اعتقادی و قلبی هستند و پایه و اساس هر کار خیر به شمار می روند؛ یعنی ایمان به خدا و روز قیامت. شرط های سوم و چهارم، عملی هستند و باید با اعضا و جوارح انسان محقق شوند؛ یعنی برپا کردن نماز و دادن زکات، تا ایمان شخص فقط ادعایی و زبانی نباشد، بلکه صورت عملی به خود بگیرد و در عمل آن را تأیید کند. کسی که تارک نماز و زکات (که دو رکن از ارکان دینند) باشد، به آیات خدا کافر است و حق تعمیر و آبادانی مساجد را ندارد. سرانجام با اشاره به آخرین شرط می گوید: چنین شخصی باید جز از خدا، از کس دیگری نترسد».

پیام متن:

فقط کسانی حق تعمیر و آباد کردن مساجد را دارند که به خدا و روز قیامت ایمان داشته باشند و اهل اقامه نماز باشند.