جو عقلایی مطلوب آنست که دانش آموزان را برانگیزد. انگیزه‌هایی که به بچه‌ها داده می‌شود در آغاز حتماً نباید به موفقیت بینجامد. آن‌ها باید به کوشش‌های خود ادامه دهند، تجربه کنند و در رویارویی با مسائل پیچیده شور و اشتیاق بیشتری به خرج دهند. باید بدانید که بدون درگیری، غرق شدن در کار، مواجهه با ابهامات و اشکالات دلیلی برای به وجود آمدن افکار خلاق وجود ندارد. معلم باید با طرح مسائل و مفاهیمی که به تدریج مشکل می‌شوند زمینه درگیری فکری شاگردان را فراهم سازد و آن‌ها را به تلاش برای حل مسائل تشویق کند.

• تشویق دانش آموز به طرح ایده‌های نو

باید علایق و زمینه‌های خلاقیت هر دانش آموز را شناسایی کرد و بستر رشد را فراهم ساخت. ایده‌های جدید، زمینه تبادلات علمی و رشد خلاقیت افراد را آماده می‌کند. می‌توان با انجام یک آزمایش ساده از بچه‌ها خواست تا هر فکری (نقد و بررسی) که به ذهنشان می‌رسد را بیان کنند. باید به آن‌ها اجازه داد تا مسائل، دیدگاه‌ها و ایده‌های خود را درباره چگونگی انجام آزمایش مطرح نمایند.

• طرح مباحث به صورت معما

حفظ کردن مطالب درسی تأثیری در رشد قوه ابتکار دانش آموزان ندارد؛ در نتیجه مطالب درسی را باید به صورت معما گونه برای آنان مطرح ساخت. معلم باید به جای بیان مطالب درسی یا ذکر حقایق علمی، شاگردان را به طرح مسائل ترغیب کند.