سوره قارعه صد و یکمین سوره و از سوره‌های مکی است که در جزء سی‌ام قرآن جای دارد. نام سوره از واژه «القارعه» در آیه اول گرفته شده که یکی از نام‌های قیامت و به معنای کوبنده است. سوره قارعه درباره قیامت و وقایع آن است و از پاداش کارهای نیک و مجازات گناهان سخن می‌گوید. در روایات آمده است، هر کس این سوره را تلاوت کند، پرونده (اعمالش) در روز قیامت پربار خواهد بود.
نام سوره از واژه «القارعه» در آیه اول گرفته شده است.[۱] قارعه به معنای زدن بسیار سخت است و از نام‌های قیامت است. بعضى گفته اند: بدين مناسبت قيامت را قارعه ناميده اند كه دلها را با فزع شديدش و دشمنان خدا را با عذابش میكوبد.[۲]
