افرادی که مجالست با آنان باعث تعالی روح است :

1- مجالست با علمای ربانی

مجالست و همنشینی با این افراد آثار فراوانی دارد، مخصوصاً اگر انسان احترام و محبت خاصی برای آنان قائل باشد.پیامبر اسلام می فرماید :نزد هر عالمی ننشینید! مگر دانشمندی که شما را از ریا باز می دارد و به سوی اخلاص فرا می خواند.همنشینی و مجالست با این گونه علمای ربانی در شما اثر می گذارد و شما را با معارف نورانی اهل بیت (ص) آشنا می سازد. آنان قلب شما را با محبت خاندان وحی پیوند می زنند و با اعمال ننگین منافقان تاریخ، آشنا ساخته و نفرت شما را از آنان بیشتر می کنند.

2- مجالست با ابرار و صلحا

همنشینان خود را از میان افراد پرهیزگار و مومن انتخاب نمایید و از مجالست با افراد دنیا پرتس و بی هدف پرهیز کنید. ارزش زندگی و ماندن در جهانی که همه اش رنج است، به خاطر وجود اولیاء خدا و مردان خود ساخته ای است که در دنیا به سر می برند.گروه هایی که همنشینی با آنان مانع پیشرفت است :

1- همنشینی با کوته فکران

آنان که مایلند در اجتماع دارای شخصیت شناخته شده و ارزشمندی باشند، باید در شناخت دوستان و اطرافیان خود سعی کرده و سابقه و اعتبار مردمی آنان را در نظر داشته باشند. دوستان ناشناخته نه تنها کمک و پشتیبان انسان در مشکلات نیستند، بلکه همواره مشکلی بر مشکلات دیگر می افزایند.امام علی می فرمایند : از مصاحبت با افراد ضعیف الرای، که رفتار آنان مورد پذیرش مردم نیست، بر حذر باش، زیرا که اعتبار رفیق به رفیق اوست.

2- همنشینی با گمراهان

آنگاه که امکان مبارزه و پیکار با دشمنان دین وجود ندارد، می توان به مبارزه ی منفی دست زد. با مبارزه ی منفی، می توان به دشمنان ضربه زد و از رسیدن به مقاصدشان جلوگیری نمود. کناره گیری، بی اعتنایی و عدم صحبت و مجالست با دشمنان دین و بعدت گزاران، نوعی مبارزه ی منفی به شمار می آید. این گونه رفتار، اگر وسیله ی شکست آنان نباشد، حداقل یک نوع حفاظت از شر نیرنگهای آنان به شمار می آید.امام صادق در روایتی می فرمایند : با بدعت گزاران صحبت نکنید و با آنان مجالست ننمایید زیرا به خاطر مصاحبت و مجالست با آنان، نزد مردم همانند یکی از آنان می شوید.

3- مجالست با هوا پرستان

همنشینی با دوستان هوا پرست و آنان که هیچ گونه توجهی به عالم معنی و آخرت ندارند، ایمان را از قلب افراد مومن می رباید و باعث حضور شیاطین گمراه کننده می شوند. مجالسی را که هوا پرستان آنان را تشکیل می دهند و کنار یکدیگر می نشینند، حربه ی بسیار موثری برای نابودی حق و حقیقت بشمار می رود. دشمنان اهل بیت (ع) از صدر اسلام، بارها از تشکیل این گونه اجتماعات به نفع مقاصد شیطانی خود، سود جسته اند.

حضرت علی (ع) می فرمایند : همنشینی با مردم هوا پرست، ایمان را از خاطره ها به دست فراموشی می سپارد و سبب حضور شیاطین می شود.بنابراین افرادی که در جستجوی حقیقتند و در راه رسیدن به مقاصد عالی گام برمی دارند، باید از رفاقت با دوستانی که هدفشان تنها رسیدن به مادیات است و از یاد خدا و ذکر آل الله غافلند، دست بردارند زیرا کسانی که اراده ی آنها فقط حیات و زندگی دنیا است و به آینده ی خویش نمی اندیشند، صلاحیت برای دوستی و رفاقت ندارند.خداوند در قرآن می فرمایند : از کسی که از یاد ما روی گردانیده، و اراده ای جز زندگی دنیا ندارد، دوری کن.

4- همنشینی با شکاکان

بسیاری از افراد، بر اثر رفاقت و گفتگو با افراد گمراه و تشکیک آنان، مسائل واضح برایشان به صورت مشکلی بزرگ جلوه گر می شود.امام صادق می فرمایند : با کسی که امر واضح بر او مشکل است، مجالست مکن. این گونه افراد بر اثر اندک بودن اطلاعاتی که از دین دارند، وسوسه های شیطان در آنان رسوخ می نماید و آنها را به همنشینان خود القاء می کنند.دوستان آنان نیز بر اثر ضعف پایه اعتقادی، این گونه شبهات را پذیرا می شوند و در نتیجه افراد پاک ولی ساده لوح، بر اثر رفاقت با افراد شکاک، همرنگ آنان می شوند. همیشه فکر می کنیم چون مشکلاتمان زیاده، نمی توانیم خدا را داشته باشیم، ولی اصل قضیه این است که چون خدا را نداریم این همه مشکل داریم.