روانه کردن دانشآموزان به دفتر مدرسه در جهت کنترل کلاس
اگر از معلمانی هستیم که مشکلات خود را نمیتوانند در خود کلاس حل کنند و با هر بهانهای دانشآموز را روانه دفتر مدرسه میکنند، باید در صحت و کارایی روش خود تردید کنیم.
آیا تاکنون به احساسات دانشآموزی که از کلاس طرد شده و روانه دفتر مدرسه شده است، فکر کردهاید؟ فاصله بین کلاس و دفتر، بستری است برای از بین رفتن اعتماد نسبت به معلم و ایجاد کینه و نفرت و قبول عدم شایستگی خود. شاید معلم یکی دوبار آن هم در ظاهر بتواند با این روش کلاس را تحت کنترل درآورد، ولی بعد چه میشود؟ وقتی بچهها فهمیدند که معلم برای اداره و کنترل کلاس جز فرستادن به دفتر مدرسه وسیلهای ندارد، آیا کلاس به محیطی سرد و دلهرهآفرین تبدیل نمیشود؟
هر کلاس، چون موجودی زنده و متفاوت با سایر کلاسها، غذا میخواهد، روحیه میخواهد، به تربیت و مراقبت و رسیدگی نیاز دارد تا بتواند در مسیر رشد گام بردارد. آنان که بیتوجه به این موضوعات در جستوجوی کلاسهای مرتب و باانضباط و بدون مشکلاند، باید در اندیشه خود تجدید نظر کنند. هیچ معلولی بدون علت به وجود نمیآید و هیچ موضوع تربیتی بدون سرمایهگذاری و بهکارگیری روشهای درست، انجام نیکو نمییابد. هیچ گلی بیدلهره به بار نمینشیند، پس ما چگونه میتوانیم از کلاسی که کوچکترین تلاشی در بهبود و رشد و تکامل آن به کار نبستهایم، انتظار بالندگی داشته باشیم؟ این گونه انتظارهای بیپایه و بیدلیل است که منجر به ناگواریها، ناکامیها و تلخیهای محیط آموزشی میشود.