نو آموزان از تبدیل وقایع روزمره و یا تخیلاتشان به نمایش های جالب و بازی کردن در این نمایش ها، چیزهای زیادی می آموزند.
هنگامی که کودک نمایشنامه ساده را طراحی می کند، افراد و شخصیت ها را درون آن می چیند و نهایتا در این نمایش کوچک بازی می کند، مهارت های کلامی و اجتماعی او افزایش می یابند. او با بازی کردن دوباره یا چندباره نمایش هایی که موضوع غم، شادی، ترس یا امنیت را در خود دارند، بر روی احساسات و عواطف خود تمرین می کند.
هنگامی که او خود را به عنوان یک پدر، دکتر و یا معلم تصور می کند، احساس قدرت کرده و همچنین مسوول بودن را تمرین می کند.
لوازم نمایش را برای او فراهم کنید:
تقریبا هر چیزی می تواند در یک نمایشنامه تخیلی مورد استفاده قرار گیرد و البته برای نو آموزان، هر چقدر این وسایل ساده تر باشند، بهتر هستند. یک جعبه مقوایی می تواند ماشین، کشتی یا قطاری باشد که کودک با آن به این سو و آن سو برود و یک حوله حمام هم می تواند نقش لباس سوپرمن را بازی کند.
از آنجا که بخش عمده ای از این نمایش های تخیلی در ذهن و مغز دانش آموز اتفاق می افتد، او به لباس های پر زرق و برق و مفصل (مثلا لباس شخصیت های کارتونی) چندان نیاز ندارد.
اگر یک جعبه یا چمدان برای نو آموز خود آماده کنید تا ابزار و وسایل نمایش های تخیلی اش را درون آن بگذارد، این بازی برای او هیجان انگیزتر خواهد شد. اگر هر از چند گاهی، وقتی کودک شما متوجه نیست، چیزهای جدیدی داخل جعبه بگذارید می توانید او را شگفت زده کنید: «بذار ببینیم امروز چی توی جعبه است؟».
